No har vi vore 1 veke paa reisefot, berre 5 veker igjen. Men det foles som om vi har reist i evigheiter allerede. Idag reiste vi fraa Siem Reap, litt trist, det var ein veldig fin plass med hyggelige folk. Vi tok bussen til hovedstaden Phnom Penh, 5 timar VIP-buss, visstnok. Ikkje veit eg, den blei jo fylt opp med ein del lokale folk og til og med to munkar. Litt stil hadde den no daa. Fekk ei flaske vatn, den hadde do (rett nok maatte ein forst krype gjennom ei 1m hog dor) og saa var det film paa tv. Det vil seie, dei spelte av Kambodsjisk karaoke :D Ganske artige greier faktisk!
Eniveis, vi kom oss no fram og fekk funne oss eit rom paa hostel, 15$ med a/c. Ikkje superbillig, men saalenge Tuva syns det er greit (ho passer paa pengepungen) saa syns eg og det :) Vi var egentlig veldig negativt innstilt til aa komme hit, vi booka jo buss videre allerede i morgon, for vi har hort at veskenapping og aggressiv tigging er mykje utbredt her. Men i dei gatene vi har gaatt saalangt (for aa finne khmer-mat, namnam) saa har det vore ingenting saant. Alle selgarane og tuktuksjaaforene gir seg med eingang vi seier nei takk, saa lenge vi gjer det med eit smil. Det er derimot ganske skittent her og kanskje litt meir skumle gatekryssingar. Omraadet vi bor i virkar dessutan litt kjedelig, utan fine markeder og andre saanne turistgreier, saa vi er ganske keene paa aa ikkje bruke for masse tid her. Tida skal vi bruke paa stranda! Starting from tomorrow… Ser det er meldt nydelige 28 grader i Sihanoukville (og -8 i oslo ;) saa det blir deilig!
Ps, for dei som savner bilder saa har eg hatt litt problem med aa faa lagt ut. Har eit eksperiment i tankane, maa berre finne ein nettkafe med litt mindre rumpedaarlig inet og pcar. Sukk. Egentlig saa er vel det nesten det som er mest uland her saalangt! Skal ikkje klage altsaa (dopapir er nemlig utbredt).
Nok ein gong var det tidlig opp (sovnunderskudd er saalangt stikkord paa turen), men denne gongen for aa skifte hostel til eit i sentrum. Det vi bodde paa var berre litt for usentralt og dyrt (sjolv om det var hyggelige folk og deilig basseng). Ein tuktuk-tur seinare var nytt hostell fiks og vi hadde faatt leigd oss syklar (som saag ut til aa synge paa siste verset).
Klokka 11 var vi paa veg til Angkor igjen, denne gongen for egen maskin. Det blei mange halloer og nestenfall av energisk vinking til folk langs vegkanten, kjempehyggelig! Ein anna ting som er spesielt for Kambodsja (her i nordvest i allfall) er at det er paddeflatt! Saa sykling er overhodet ikkje noko problem her. Den einaste bakken vi traff paa var opp og ned over ei bru… Superbedagelig tempo og deilig med vind i haaret.
Vi drog forst tilbake til Angkor Wat, fordi eg lovde igaar aa komme tilbake og kjope ein suvenir av ho veldig sympatiske jenta som ville ha huden min (og pengane daa saaklart). Ho blei saa kjempeglad daa ho saag oss! “You a verri good person, come back like you promise”. Etter litt pruting og prating saa kjopte eg ein 7$ Buddha (evt bodhisatwa? kem veit) i suvenir til mamma (sorry, den er tre og ikkje i gull, men den har gaatt til ein god sak, nemlig profitt til ho jenta med hjerte av gull!)
Saa var det aa sykle videre langs asfalterte, heiltheilt flate landevegar med skog paa alle kantar. Stoppa ved eit par ruinar som vi ikkje saag igaar, men saa innsaag vi at klokka var blitt 4 allerede, og sola gaar ned 6 (og det var ikkje akkurat lykter paa skranglesyklane vaare…). Vi flaut veldig fint sammen med dei lokale i trafikkbiletet, (noko kaotisk men totalt uagressiv trafikk her!) men det er like greit a ikkje utfordre skjebnen.
Saa det var pedal to the medal, iallefall saa langt ein kan sei det om ein 1-girs sykkel med korg paa styret. Problemet var berre at vi var ikkje halvvegs eingong paa den (daa vi tenkte over det) 42km (fortito kilometer) lange ruta vaar! Maatte hoppe over minst to veldig fine ruinar og berre trakke paa. Men vi rakk det! Kom fram til hostellet rett for sola gjekk ned. Baade vi og sykkel kom fram i ein heil bit. Rett nok hadde turen sin pris: Generelt utslitt kropp og sinn og antakeleg permanente sykkelseteavtrykk i rumpa.
Neste no er eitt dogn i Phnom Penh for vi drar til Sihanoukville, den offisielle beach resorten i Kambodsja. Jei :)
Vi stod opp muy tidlig, klokka 4(!) for aa vere klar til Tuktuk-forer Sam kom og henta oss 5. Vi skulle nemlig opp til Angkor Wat og sjaa paa soloppgangen. Angkor Wat var eit av hovedmaala med turen for meg, saa eg var supergira, og det var lett aa staa opp. Spes sidan eg omtrent ikkje hadde sovd i det heile (Gidd ikkje aa spare 5$ paa a ikkje ha A/C meir, det er no heilt sikkert, tom Tuva sleit). Eniveis, vi kjorte tuktuk dei 1.5mila i stummande morke, einaste lysa var alle dei 1000 andre tuktukane og mopedane og bussane som og var paa veg opp…
Tuktukfoerer Sam koyrer oss rundt i Angkor Archeological Park
Likevel, vi kom oss paa plass klar til aa sjaa sola staa opp. Det var veldig spennande aa gaa inn paa det svaere ruin-omraadet i stummande morke og berre *fole* at vi var inni noko DIGERT og gammelt! Og saa kom sola, litt over 6 om morningen og der kunne vi endeleg sjaa Angkor Wat i all si prakt :) Det var berre aa sette igang aa utforske. Vaeret og stemninga var skikkelig deilig. Provde aa ta gode bilder, men er redd det er mest bare mange bilder. Vanskelig aa faa enorme ruinar inn paa eit lite ccd-kort altsaa!
Angkor Wat i soloppgong
Eit anna lyspunkt der inne (Angkor Wat er berre ein av rundt 80 ruinar fordelt paa 3000 kvadratkilometer!) var to kjempeartige khmer-jenter. Dei ville egentlig berre ha pengane vaare, men dei prata saa godt engelsk at vi blei staande i sikkert ein halvtime og berre prate om alt mulig. Dei var veldig fascinerte av mi veldig sol-sjenerte hud, og det var igrunn litt awkward aa hore dei staa og sei at dei onska aa vere saa lyse (okei daa, kvite) som meg (iom at bleik impliserar rik). Ein ting er aa sjaa paa daude ruinar, men det er skikkelig flott aa komme i kontakt med dei lokale. Spes khmer-folk, dei er skikkelig blide og usjenerte! Naar vi tuktukar saa vinkar og smilar ungar saavel som gamle til oss :) Rett nok er det litt plagsomt naar vi blir omringa av jenter som skal selge armbaand, postkort etc (tri fah van dollah, special prais today), men det er berre aa sporre dei ka dei heiter og kor gamle dei er, saa kjem dei heilt ut av den hjernevaska salgsreplikken (ganske morsomt faktisk). Og naar dei spor kor vi kjem fraa (norway) saa kjem OSLO opp augeblikkeleg! Dei laerer visst hovedstadar paa skulen :) Ikkje at skulegang er utbreidt. Kambodsja har ei ulukkeleg historie bak seg (med Raude Khmer), saa dei ungane vi har sett saa langt her i turistbyen Siem Reap er nok av dei bedre stilte.
To kjempehyggelige Khmer-jenter som ville ha baade hud og pengar av oss ;)
Uansett, for berre 15$ saa hadde vi Sam heile dagen. Han kjorte oss opp til Angkor Thom, eit stoort omraade med enno fleire ruinar, armband som skulle selgast og japanske flokk-turistar. Vi fekk med oss blant anna Baphoun, muligens verdens storste puslespel. Under ein av krigane (paa 60 talet trur eg det var) saa bestemte arkeologane seg for aa demontere heile skiten og katalogisere alle steinane for aa passe paa at det ikkje skulle bli bomba i stykker. Dessverre saa gjekk teikningane tapt… Forbausande mykje stein er lagt paa plass, men det er framleis mykje igjen i haugane som ligg rundt tempelet.
Tuva leser seg opp paa Bayon inni Angkor Thom, er ein kjemperuin fullstendig dekka av digre Buddha-andlet (eller andletet til den paranoide keisaren)
Vi gjekk og ein tur i Bayon, eit palass som ein noko paranoid keisar fekk bygd. Den er dekka av svaaaere andlet, som antakeleg ikkje er buddha-andlet, men hans eige, saann at alle hans undersaattar hadde augene hans i nakken til eikvar tid.
Dessutan fekk vi med oss Ta Prohm, kjent som jungeltempelet som og har vore med i Tomb Raider-filmen. Dessverre har nokon luringar innsett at turistane liker det veldig godt, saa dei har begynt aa rydde og restaurere det (tusentakk) naar heile poenget var at det nettopp saag ut som om jungelen var i ferd med aa sluke det. Jaja, det var no nokon Three-in-temple-motiv der uansett daa.
Jess beibi, ekte turist med sokkar og sandalar! (Til mitt forsvar saa var det for aa beskytte mot myggen for sola stod opp. Tok dei av rett etter at biletet blei tatt ;)Tuva har skikkelig trua paa at dei skal klare aa pusle ferdig BaphounEit av dei beromte "tree in temple"-bileta alle turistar maa ta (men no uten sokkar i sandalane)
Tilslutt, klokka 15 var vi heilt utslitte. Vi berre maatte heim og slappe av. Tok ein deilig dupp i bassenget, spiste nydelig frukt (hermetikkananas blir aldri det samme igjen for meg) og tok ein etterlengta powernap.
Vi stod opp for sola og fekk sjekka ut av det hyggelege hostellet vaart. Vel, Tuva syntes det var litt vel sterilt, men det var vel og kanskje derfor eg syntes det var saa bra ;p Uansett, vi var 10 min etter skjema og nervose for om det var drosjer aa faa klokka 6 om morningen. Vi satte ein fot paa gata og der stod det ein taximann og vinka til oss. Transport i Bangkok er altsaa aldri noko problem aa faa..!
Dagen fortsatte bra daa vi var komt oss paa plass i minibussen som skulle frakte oss til grensebyen Ahranyaprathet (saann ca), folka virka baade proffe og greie og sekkene vaare blei lagt inni bussen. Absolutt ingen muligheiter for stjeling der! Interessant nok var vi 2 norddamer, 3 svenske jenter og 2 jenter fraa det vi gjetter er Argentina. Kva er det med jenter og Kambodsja? Eniveis, vi kom plutselig til grensa og der var det ein haer av folk som sprang rundt og fiksa visum og greier til oss (og dei tok seg no betalt for det). Greit nok aa betale 10$ for aa berre staa og henge. Og prove aa ikkje svette bort… Muligens den varmaste dagen saa langt. Kjedelig nok saa var det og ein dag med mykje venting ute i varmen. 3 timar totalt tok det fraa vi blei dumpa av i Ahranyaprathet og til vi var over i Kambodsja, i byen Poipet (som er 100 m unna Ahranjaduveit). Vi holdt paa aa smelte vekk og daa vi horte at vi kunne “speede” opp prosessen ved Immigrations ved aa betale vaktene 200 baht, saa tok vi sjansen. Hadde riktignok berre 500 baht paa oss, menmen, 100 ekstra er jo berre 17kr… Morsomt nok kom vakta tilbake med VEKSEL! 4 min etter hadde vi stempel i passa.
Taxi til Siem Reap neste. Vi forestilte oss 7 timar (pr reiseguide) men veiane var jo kjempebra. Var framme etter 2 timar daa vi blei tatt ut av taxien og plassert paa ein Tuk-Tuk! Dvs ein moped med ei 2seter-vogn bakpaa. Kjempeartig! Morsomt nok saa kan lutfattige khmer-folk (eller kambodsjaner om du vil) snakke engelsk! Bra til og med! Og ingen i bangkok?! Velvel, vi var rimelig trotte og koya paa hostellet saa snart vi kunne.
I dag blir siste dagen i Bangkok, forhaapentlig. No skal vi prove aa faa tak i togbillettar til Kambodsja i morgon, og saa skal vi gjere litt sightseeing. Massevis av flotte tempel og palass rundt omkring her! Skal laste opp bilete saa snart vi finner ein inetkafe som klarer det…
Forresten, ingen uonska bowel movements saa langt, saa isteen igaar var nok fra flaske *phew* :)
Oppdatering: Vi fekk fiksa reise til Siem Reap i Kambodsja, men ikkje med tog. Istadenfor blei vi huka inn av eit av dei utallige “turistinformasjonsbyraa” som berre kom med ein deal vi ikkje klarte aa avslaa. 750 baht for heile turen, alt fiksa. Er jo saanne fiksa turer vi har hoert mykje rart om, som at organiserte tjuvraddar gaar igjennom alle baggar i bagasjerom paa buss, men som sagt, eit forslag vi ikkje klarte aa takke nei til. Forhaapentlig er lettvintheita verdt risken.
Saa skulle vi gjere litt sightseeing, men endte opp med aa berre faa sett eitt tempel med masse bjeller paa, heh, heilt sant, skal laste opp bilder etterkvart. Daa vi skulle til nabo-sighten saa kom det ein tuk-tuk-kar og tok den tradisjonelle scamen med aa paastaa at det var stengt her, “come again after 5, in the mean time you should check out x, y, z, og husk aa faa med w ogsaa, special free entrance, only today!” Alle tinga var vel spredde over eit omraade paa mange kvadratkm, men det var ikkje noko problem, for han kunne koyre oss rundt, berre 10 baht, special price only today! Jaja, ein av dei meir ufarlige lureria heldigvis, som vi kunne berre gaa fraa. Men saa gjekk resten av dagen til eting, svetting og kikking paa alle dei fine tinga i khosan road. Trur vi maa skaffe oss ein koffert til suvenirar naar vi skal heim :)
Saant pynt skulle vi hatt langs ringvegen heime: Bilete av kongen ;)One night in Bangkok: paa ein vaskeekte, glorete thaiplass (for vestlige folk)
Kan ikkje sei at sovnkvaliteten var heilt paa topp, men saann er det vel naar ein maa omstille seg til 32 grader og 6 timar fram i tid. Saa det blei ikkje frokost for 12-13. Vi maatte gjere litt handling av ting og tang, saa fann oss ein taxi for aa dra til kjopesenter, men denne gongen hadde vi med eit turistkart med thai-bokstavar for dei ulike plassane. Problemet denne gongen var todelt: Sjaaforen var heilt i ustand til aa relatere seg til trykka kart over gater (eg har forsaavidt moett oslo-folk som ikkje skjonner oslokart ogsaa daa) men han kunne antakeleg ikkje lese heller. Forst daa vi provde aa uttale gatenavna paa ordentlig thaiengnorsk skjonte han kor vi ville. Forrykande kjoring i desse gatene! Og ingen setebelter sjolvsagt…
Og kjopesentra var DIGRE! Brukte heile dagen i berre det eine og steike, trur eg maa kjope ein ekstra koffert paa vegen heim for a faa plass til alle souvenirane eg har lyst paa! Masse bra pyntegreier og silkeskjerf, kjoler, putetrekk, buddhaer +++.
Saa det var det einaste dagen gjekk med til. Det pluss aa engste seg for den isteen med isbitar vi fekk paa den eine restauranten… Vi drakk den veldig fort, for isbitane fekk smelta. Men saa kom vi paa at kanskje det var heimelaga iste, laga av springvatn… Forhaapentlig saa var teen kokt opp forst… uffamei! no var vi litt dumme..!
Saa, den store forskjellen mellom aa reise paa okonomi og business-klasse er at paa forstnevnte saa kan flyturen ikkje vere over ferdig nok, mens paa business saa kan vi godt fly litt til ;) Ikkje at vi landa heilt utkvilte, det er fremdeles eit sete vi ligger paa, men det var ganske behagelig altsaa!
Kl 1500 Bangkok-tid stod vi paa Bangkok-jord. I immigrasjonen var det absolutt ingen sporsmaal om naar vi skulle dra igjen ut av Thailand (saa takk for det Finnair) og bagasjen kom superfort. Det einaste problemet var at vi raskt skjonte at det fins INGEN minibankar der ein kan ta ut USD, berre thai baht, som saa maa veksles av ein mann i ein skranke. Dvs betale vekslingsrate 2 gangar antakeleg. Greit aa vite til neste gang. Men saa fann vi oss ein Public Taxi, veldig fargerik, med ein tilsynelatande utaalmodig og faamelt sjaafor som ba oss om penger for kvar bomstasjon. Veldig ryddig og grei. Innsaag fort at han ikkje kunne engelsk i DET HEILE TATT (det gjelde forresten generelt i Bangkok). Problemet kom daa vi skulle kommunisere kor hostellet vaart var. Karta i guideboekene vaare var altfor grove til at hverken vi eller han skjonte noko som helst, og daa vi viste den nedskrevne adressa saa saag han berre uforstaande paa oss. Doh, han skjonte sjolvsagt ikkje ukapitelert latinsk alfabet! Saa tilslutt skreiv vi ned hostellnavnet i store bokstavar paa lapp som han tok med og gjekk litt rundt i gata for aa spoerre folk om hjelp. Bra servis! Tuva var redd han skulle kaste oss ut fordi vi var saa mykje problem, men ingen fare. Daa han kom tilbake smilte han og lo og var skikkelig munter. Vi var jo berre 50 meter unna hostellet! Daa han slapp oss av og kjorte, vinka han :) Slettes ingen sinna mann likevel! Det var forresten 1 time taxitur til den nette sum av 310 baht, eller ca 60 kr… Og hostellet, som var veldig fint og reint, med to senger, eget bad og A/C, kostar ca 300 kr for tre netter, delt paa to pers… Budsjettet burde holde ganske greit iom at Bangkok er den dyreste byen vi skal bo i! Etter deilig 30 krs middag var det rett i (hard) seng. No er turen begynt paa ordentlig!
1. februar kom og drog, og det var berre saavidt at eg og Tuva og gjorde. Vi troppa opp i god tid til Gardermoen, allerede internett-innsjekka paa Finnair, og var klare til aa lempe bagasjen paa bandet. -“Har ni visum til Thailand?” -“Eh, nei det treng vi daa vel ikkje, vi har jo 30 dgr visumfri adgang!” -“Nei, bara naar ni har flybiljet ut av landet innan 30 dagar” -“… Men… vi skal jo ta buss til Kambodsja…” Vi saag nok ganske desperate ut, for skrankedama skyndte seg aa peike til billettdisken og sa at vi kunne jo alltids berre skaffe oss ein billig billett til ein eller anna plass, og saa skulle ho skrive ut boardingpass til oss.
Med 10 minutt igjen til bagasjeinnsjekk, 5000 kr fattigare (SAS fullflex-billett Bangkok – Phnom Penh var ikkje saerlig billig akkurat) og solid dose adrenalin i blodet fekk vi endeleg boardingpass. Phew! No maa vi berre faa Lars til aa kansellere det flyet for oss, saa faar vi vel mesteparten av pengane tilbake…
Mellomlandinga skjedde i Helsinki. Ein veldig stille og rolig flyplass. Fire timar flaug forbi og saa var det tid for aa boarde Bangkok. Eg og Tuva gleda oss til aa nyte dei seta anbefalt av seatguru, som vi hadde stressa med aa reservere 36 timar i forvegen. Saa kom vi til boardingpassdama som sa -“I’m sorry, but I have to change your seat” Tuva:-“But I have to sit with her!” og peika til meg. -“That’s ok, i’m changing hers too” Meg: “Ehm, where are you putting us exactly?” -“Business class! There are a lot of people with infants who need the seats you had”. Oss:”……Oh, OK!”
Og jada, vi fekk LIGGESETER! Pledd, puter, deilige headset, dempa belysning +++. Steike bra greier altsaa! Er ikkje flau for aa innroemme at det blei ein liten seiersdans, utanfor synsfeltet til boardingpassdama seff ;)
Business class: 11 timer fly er plutselig heilt greitKan ikkje klage paa beinplassen, heilt utstrekte bein! Og legg merke til Family Guy paa eigen tv ;)
Eg har sjølvsagt klart bragden å bli forkjølt i nær siste liten. På onsdag fekk eg akutt ondt i halsen, og 24 timar seinare låg eg i sofaen med feber og snørr. Må sei at det ikkje frista i det heile å dra på jobb igår, men i og med at eg skal vere borte 6 veker så følte eg eit visst press på å bli ferdig med det eg hadde lovd prosjektet mitt. Heldigvis er formen raskt stigande! Hosting og harking skal ikkje få holde meg heime. Spesielt ikkje no når eg har gått rundt og sagt til *alle* at eg skal på tur.
Eniveis, eg og Tuva har lagt oss råd nr 1 for backpackere på hjertet: Ikkje overplanlegg turen. Vi har laga oss ei rimelig grov skisse av ei reiserute, med maks antal dagar pr land (tru det eller ei, 6 veker er jo nesten ingenting!). Så, ruta går noko sånn som dette:
Avreise Oslo 1. feb
Thailand ca 4 dagar
– sightseeing i Bangkok m/omegn mens vi skaffar oss visum tilVietnam
Kambodsja ca 10 dagar
– buss til Siem Reap
– Minst to dagar i Angkor Wat! (Her skal kameraet få kjørt seg ;) )
– Buss (eller Bamboo train? :) ) til hovudstaden Pnom Penh
– Strand og avslapping i Sihanoukville
Vietnam ca 2 veker
– Buss til Ho Chi Minh City (bedre kjent som Saigon)
– Henge i HCMC til vi får oss togbillett nordover
– Tog langs kysten med stopp innom kanskje Nha Trang (bade!), Hoi An (skredder!), Hue (sjå!)
– Toglinja stoppar i hovudstaden Hanoi
– Båttur i Ha Long Bay
Laos ca 10 dagar
– Fly frå Hanoi til Luang Prabang
– Loffe sørover til Vientiane
Thailand, igjen, antakeleg direkte til flyplassen i Bangkok
Jess, då har eg fått bloggen opp å gå (tydeligvis, for kva elles er det du sit og les på nett no?) , noko som var høgt oppe på 2Do-lista. Ting tar tid, og denne gongen innsåg eg at eg ikkje kom til å rekke å lage min eigen blog frå scratch, i allfall ikkje viss han skulle vere nogonlunde funksjonell med kommentarfelt og sånn halvtrygg (Ikkje prøv deg på noko Trond, eg veit kor du bur). Eg måtte altså krype til korset og få meg WordPress. Kudos til dei folka bak forresten, det var faktisk *skuffande* enkelt å setje opp bloggen!
I og med at det er ein 6-7 timars tidsforskjell så kan ein blogg vere den mest praktiske måten å sende signal heim på om at eg framleis er i live og sånn omlag kor hen i verden eg er. Men ikkje kontakt UD berre fordi det har gått nokon dagar mellom posting, det er jo ikkje godt å sei kor breide banda er der borte…
