Dag 2 – Ankomst Bangkok

Saa, den store forskjellen mellom aa reise paa okonomi og business-klasse er at paa forstnevnte saa kan flyturen ikkje vere over ferdig nok, mens paa business saa kan vi godt fly litt til ;) Ikkje at vi landa heilt utkvilte, det er fremdeles eit sete vi ligger paa, men det var ganske behagelig altsaa!

Kl 1500 Bangkok-tid stod vi paa Bangkok-jord. I immigrasjonen var det absolutt ingen sporsmaal om naar vi skulle dra igjen ut av Thailand (saa takk for det Finnair) og bagasjen kom superfort. Det einaste problemet var at vi raskt skjonte at det fins INGEN minibankar der ein kan ta ut USD, berre thai baht, som saa maa veksles av ein mann i ein skranke. Dvs betale vekslingsrate 2 gangar antakeleg. Greit aa vite til neste gang. Men saa fann vi oss ein Public Taxi, veldig fargerik, med ein tilsynelatande utaalmodig og faamelt sjaafor som ba oss om penger for kvar bomstasjon. Veldig ryddig og grei. Innsaag fort at han ikkje kunne engelsk i DET HEILE TATT (det gjelde forresten generelt i Bangkok). Problemet kom daa vi skulle kommunisere kor hostellet vaart var. Karta i guideboekene vaare var altfor grove til at hverken vi eller han skjonte noko som helst, og daa vi viste den nedskrevne adressa saa saag han berre uforstaande paa oss. Doh, han skjonte sjolvsagt ikkje ukapitelert latinsk alfabet! Saa tilslutt skreiv vi ned hostellnavnet i store bokstavar paa lapp som han tok med og gjekk litt rundt i gata for aa spoerre folk om hjelp. Bra servis! Tuva var redd han skulle kaste oss ut fordi vi var saa mykje problem, men ingen fare. Daa han kom tilbake smilte han og lo og var skikkelig munter. Vi var jo berre 50 meter unna hostellet! Daa han slapp oss av og kjorte, vinka han :) Slettes ingen sinna mann likevel! Det var forresten 1 time taxitur til den nette sum av 310 baht, eller ca 60 kr… Og hostellet, som var veldig fint og reint, med to senger, eget bad og A/C, kostar ca 300 kr for tre netter, delt paa to pers… Budsjettet burde holde ganske greit iom at Bangkok er den dyreste byen vi skal bo i! Etter deilig 30 krs  middag var det rett i (hard) seng. No er turen begynt paa ordentlig!

Dag 1 – Avreise fraa Oslo

1. februar kom og drog, og det var berre saavidt at eg og Tuva og gjorde. Vi troppa opp i god tid til Gardermoen, allerede internett-innsjekka paa Finnair, og var klare til aa lempe bagasjen paa bandet. -“Har ni visum til Thailand?” -“Eh, nei det treng vi daa vel ikkje, vi har jo 30 dgr visumfri adgang!” -“Nei, bara naar ni har flybiljet ut av landet innan 30 dagar” -“… Men… vi skal jo ta buss til Kambodsja…” Vi saag nok ganske desperate ut, for skrankedama skyndte seg aa peike til billettdisken og sa at vi kunne jo alltids berre skaffe oss ein billig billett til ein eller anna plass, og saa skulle ho skrive ut boardingpass til oss.

Med 10 minutt igjen til bagasjeinnsjekk, 5000 kr fattigare (SAS fullflex-billett Bangkok – Phnom Penh var ikkje saerlig billig akkurat) og solid dose adrenalin i blodet fekk vi endeleg boardingpass.  Phew! No maa vi berre faa Lars til aa kansellere det flyet for oss, saa faar vi vel mesteparten av pengane tilbake…

Mellomlandinga skjedde i Helsinki. Ein veldig stille og rolig flyplass. Fire timar flaug forbi og saa var det tid for aa boarde Bangkok. Eg og Tuva gleda oss til aa nyte dei seta anbefalt av seatguru, som vi hadde stressa med aa reservere 36 timar i forvegen. Saa kom vi til boardingpassdama som sa -“I’m sorry, but I have to change your seat” Tuva:-“But I have to sit with her!” og peika til meg. -“That’s ok, i’m changing hers too” Meg: “Ehm, where are you putting us exactly?” -“Business class! There are a lot of people with infants who need the seats you had”. Oss:”……Oh, OK!”

Og jada, vi fekk LIGGESETER! Pledd, puter, deilige headset, dempa belysning +++. Steike bra greier altsaa! Er ikkje flau for aa innroemme at det blei ein liten seiersdans, utanfor synsfeltet til boardingpassdama seff ;)

Klare for ei lang fly reise!
Business class: 11 timer fly er plutselig heilt greit
Sjekk beinplassen!
Kan ikkje klage paa beinplassen, heilt utstrekte bein! Og legg merke til Family Guy paa eigen tv ;)

T-2 dagar

Eg har sjølvsagt klart bragden å  bli forkjølt i nær siste liten. På onsdag fekk eg akutt ondt i halsen, og 24 timar seinare låg eg i sofaen med feber og snørr. Må sei at det ikkje frista i det heile å dra på jobb igår, men i og med at eg skal vere borte 6 veker så følte eg eit visst press på å bli ferdig med det eg hadde lovd prosjektet mitt. Heldigvis er formen raskt stigande! Hosting og harking skal ikkje få holde meg heime. Spesielt ikkje no når eg har gått rundt og sagt til *alle* at eg skal på tur.

Eniveis, eg og Tuva har lagt oss råd nr 1 for backpackere på hjertet: Ikkje overplanlegg turen. Vi har laga oss ei rimelig grov skisse av ei reiserute, med maks antal dagar pr land (tru det eller ei, 6 veker er jo nesten ingenting!). Så, ruta går noko sånn som dette:

Avreise Oslo 1. feb

Thailand ca 4 dagar
– sightseeing i Bangkok m/omegn mens vi skaffar oss visum tilVietnam

Kambodsja ca 10 dagar
– buss til Siem Reap
– Minst to dagar i Angkor Wat! (Her skal kameraet få kjørt seg ;) )
– Buss (eller Bamboo train? :) ) til hovudstaden Pnom Penh
– Strand og avslapping i Sihanoukville

Vietnam ca 2 veker
– Buss til Ho Chi Minh City (bedre kjent som Saigon)
– Henge i HCMC til vi får oss togbillett nordover
– Tog langs kysten med stopp innom kanskje Nha Trang (bade!), Hoi An (skredder!), Hue (sjå!)
– Toglinja stoppar i hovudstaden Hanoi
– Båttur i Ha Long Bay

Laos ca 10 dagar
– Fly frå Hanoi til Luang Prabang
– Loffe sørover til Vientiane

Thailand, igjen, antakeleg direkte til flyplassen i Bangkok

Ankomst Oslo – 15. mars!

Reiserute
Reiserute, Thailand -> Kambodsja -> Vietnam -> Laos -> Thailand

T-5 dagar

Jess, då har eg fått bloggen opp å gå (tydeligvis, for kva elles er det du sit og les på nett no?) , noko som var høgt oppe på 2Do-lista. Ting tar tid, og denne gongen innsåg eg at eg ikkje kom til å rekke å lage min eigen blog frå scratch, i allfall ikkje viss han skulle vere nogonlunde funksjonell med kommentarfelt og sånn halvtrygg (Ikkje prøv deg på noko Trond, eg veit kor du bur). Eg måtte altså krype til korset og få meg WordPress. Kudos til dei folka bak forresten, det var faktisk *skuffande* enkelt å setje opp bloggen!

I og med at det er ein 6-7 timars tidsforskjell så kan ein blogg vere den mest praktiske måten å sende signal heim på om at eg framleis er i live og sånn omlag kor hen i verden eg er. Men ikkje kontakt UD berre fordi det har gått nokon dagar mellom posting, det er jo ikkje godt å sei kor breide banda er der borte…