Aa komme til HCMC var ein skikkelig opptur etter PP, spesielt etter alle dei kjipe tinga vi hadde hort om byen: masse braakete og kaotisk trafikk (som var veldig rolig no pga nyttaar), masete og sure lokale (men dei var jo kjempetrivelige dei vi hadde kontakt med) og spraakproblem (jaja, vi har no blitt gode paa tegnspraak og engrish). Vi la ut paa ein fottur i HCMC, der vi sikta paa shoppingmuligheiter. Sjolvsagt var markedet stengt, ingen overraskelse det, og berre dei aller dyraste butikkane i det som antakeleg tilsvarar Bogstadveien var opne. Klarte aa finne ein artig liten plass likevel der vi endte opp med ein liten suvenir kvar. Vel, vi er jo jenter, og jenter shopper stort sett to ting, og veske handla vi allerede i Bangkok ;)
Massevis av nydelege raude og gule blomar i alle parkar og rundkoyringar. Det faar 17.mai-komiteen sitt arbeid til aa virke slett!Lanterner i rundkoyringa og forgylte tigrar
I morgon drar vi avgaarde til Nha Trang, som i folge alle reiseguider skal bestaa av pristine beaches og ha dei beste dykkestadane i Vietnam. Vi er i allfall klare for aa slange oss paa stranda!
Saa dagen igaar var ikkje heilt toppers. Antakeleg litt urettferdig aa skylde datavirus paa Phnom Penh, men kanskje det var litt oppsamla bitterheit for aa maatte dra fraa dei bra plassane altfor tidleg (dvs Sihanoukville og Siem Reap). Uansett, TTYL Cambodia, TTYN Phnom Penh!
Neste stopp paa agendaen er Ho Chi Minh City (altsaa Saigon), Vietnam. Det stod i guidebokene vaare at vi maatte rekne med minst to timar i immigrasjonen, men det busselskapet vi drog med var berre heilt utrulig effektive! Det var over paa sikkert ein halvtime, og daa var vi full buss paa ca 50 personar. Skal seies at under prosessen saa stod alle vi vestlege som sporsmaalsteikn paa to bein, men det ordna seg ganske bra. Ikkje blei vi bedt om aa vise fram bevis paa at vi skal reise ut av landet innan 15 dagar (som er krav pr norsk UD for visumfri innreise).
Etter berre 6 timar var vi framme i Saigon. Vi hadde jo blitt raada i ost og vest om aa ikkje dra inn under kinesisk og vietnamesisk nyttaar, men akkurat i Saigon ser det ut til aa vere heilt knall! Trafikken er jo skikkelig bedageleg! Etter dei andre byane vi har vore i saa er det jaffal ikkje noko stress aa krysse vegane. Og saa er heile byen pynta skikkelig fint med raude og gule blomar overalt, og etter triste og skitne PP saa er det ein veldig fin avveksling. I forhold til det vi har hort om aggressive og innpaaslitne vietnamesarar saa har vi ikkje saalangt stott paa nokon, tvert i mot. Bor paa det hyggeligaste hostellet (og det finaste og reinaste) saalangt! Men vi maa passe godt paa aa sjekke restaurantrekningen, for dei har ein tendens til aa *anta* at vi brukte vaatserviettane dei kom med (og som dei ikkje forklarte at kostar pengar), noko vi sjolvsagt ikkje har gjort. Reisebokene har rett i noko i allefall! Vi feira litt nyttaar vi ogsaa idag, med akkurat passe med ol (dvs nok til aa sjaa at dei tok betalt for ein for mange, men ikkje til aa legge merke til at prisen pr stk var mykje hogare enn han skulle vere) og vinterOL paa tven :)
Idag stod vi tidleg opp (sukk) og drog sammen med 3 andre turistar i tuktuk til Cheoung Ek litt utanfor byen. Denne plassen er og kjent som The Killing Fields, og det er akkurat det der er. Under Pol Pot sitt vanstyre saa blei omlag 9000 menneske henretta og begravd i massegraver her paa denne enga, men dei hadde ikkje raad til aa bruke pistolkuler, saa dei maatte finne andre alternative maatar aa likvidere dei Ureine. Med ureine saa meines det saa vidt eg har forstaatt at dei ikkje var gode bonder (i kommunistisk tradisjon) sidan dei hadde utdanning, kunne fleire spraak eller berre var uheldige og brukte briller (utsagnet om “du ser saa intelligent ut med briller” faar ein heilt ny meining i lys av desse grusomheitene…). Maa sei at det er ganske sjokkerande aa laere om Pol Pot og Khmer Rouge, daa det er saapass nyleg historie (1975-1979ish). Kan ikkje sei at eg fekk med meg noko av dette i historietimene paa skulen (vi hadde ingenting om det?). Generelt saa laerer vi altfor lite (det vil vel seie ingenting) om asiatisk historie.
Dette monumentet er fyllt fraa topp til botn med beinrestar og hodeskallar tatt ut fraa massegravene her
Etterpaa drog vi videre til det som var eingong ein ungdomsskule inni Phnom Penh. No er det kjent som Toul Sleng museumet, mellom 75 og 79 var det kjent som S21 og var eit fengsel/torturhus for Ureine kambodsjanere. Her henger det bilder av mange av dei som blei drept, blant anna mange unger. Babyar faktisk. Tanken var aa fjerne treet med rota og det heile. “Ikkje la barna faa leve, dei vil berre bli bitre og prove seg paa hevn seinere”. Dei som satt i dette fengselet blei etterkvart (alt fraa mellom 2mndar til 7 aar) sendte til Cheoung Ek for avretting. Totalt overlevde 7 personar S21.
Berre nokon av smaaungane drept av den Raude Khmer. Ugjerninga? Aa bli fodt.
Etter denne dystre starten paa dagen drog vi til det russiske markedet for aa gjere litt shopping av baade gaver og suvenirar. Dessverre var det stengt, pga nyttaar, noko som forkludra planene vaare heilt. Saa dessverre mamma, eg veit ikkje om eg faar til aa poste det postkortet herfraa som eg lovde. Seinare viste det seg dessutan at minnekortet til kameraet mitt (med 4gb bilder) har klart aa paadra seg Conficker-viruset. Hurra… Provde i fleire timar aa faa installert antivirus paa internettkafe, men det er jo saa steike daarlig inet her at det varjo bortkasta tid. Saa, idag var ein daarlig dag i Phnom Penh. Haaper det blir bedre i maarra, naar vi er paa veg vekk herfraa.
Paa denne "fielden" er det berre ris, haaper vi. Rett ved bygrensa. Idyllisk avveksling (utanom det aapne kloakksystemet rett ved...)
Idag var det farvel til Sihanoukville. Kjedelige greier altsaa. No er det tilbake til Phnom Penh, ein by som vi ikkje hadde noko saerleg godt inntrykk av sist, uten at det er heilt lett aa sette fingeren paa kvifor. Men vi kom oss no dit meir eller mindre begivenheitslaust. Bussen var jo saa og seie presis og greier. Vel framme saa traff vi paa ei fransk jente som ville dele tuktuk med oss til hostellet vaart. Vi hadde forhaandsbooka rom pga vi var skeptiske til kor lett det var aa faa tak i rom idag, paa nyttaarsaften og greier, saa i og med at vi endte opp med eit litt dyrt 3sengsrom saa tilbydde vi ho den eine senga. Det var igrunn skikkelig smart av oss! Ikkje berre var ho veldig trivelig, men ho hadde akkurat komt fraa Vietnam og Laos. Ho hadde lite bra aa fortelle om Vietnam egentlig, sure folk og saant visstnok, men masse bra om dei plassane vi vil til (Hoi An og Ha Long Bay daa) og enno meir bra aa fortelle om Laos. Saa kom ho med masse gode tips i forhold til buss kontra tog, prisar, shoppingmuligheiter (Silke er visst likegreit aa kjope i Laos som i Vietnam), saa som sagt, smart.
Eit av problema med Phnom Penh er at det er eit veldig udefinert sentrum for oss ryggsekkturistar. Ein kan gaa laaangt og lenge for ein finner ein bra og billig plass aa spise, eller det kan vere rett rundt hjornet. Suvenirshopping og saant skjer visst berre paa eit av nokon faa markeder som er litt her og der i byen. Dei stenger tidlig dessutan. Saa vi gadd ikkje prove aa finne paa noko idag. Vi endte opp paa rommet med ei flaske vin og sjokolade (som smaka som dei torre nugattirestane du finner nederst i boksen) og chickflicks paa StarMovies-kanalen. Der laerte eg forresten det kinesiske teikned for “nei”. Saa tv kan vere veldig educational! Som det heiter paa godt norsk. I maarra maa vi tidlig opp igjen daa vi skal prove aa faa gjort litt sightseeing.
Maa sei at eg er spent paa kor lenge eg klarer aa fortsette med aa telle dager, det er overhengande fare for at det skal gaa heilt i surr etterkvart. I dag er siste dag i Sihanoukville. Ordentlig trist for her kunne vi godt ha vore leeenge. Paa stamrestauranten vaar, Romeo, saa har vi blitt aankli godt mottatt av samtlige ansatte. Viser seg at dei aapna dagen for vi kom til Sihanoukville, saa vi var faktisk deires forste stamgjester! Morsomt :) Ein anna morsom ting er jo at servisen er heilt upaaklagelig, merker at dei liker aa ha oss der! Idag provde vi aa gaa til ein anna plass for aa spise middag, men ingen andre plassar har den kombinasjonen av sjarm, service, meny og ikkje minst billige prisar!
Ein anna morsom ting vi gjorde idag, utenom strand sjolvsagt (har eg nemnt at vatnet har badekartemperatur? ;) ), var aa dra til ei vestlig dame som designer/lager solvsmykker. Det var litt for dyrt der til at eg kunne ta meg raad til aa kjope gaaver, saa daa blei det suvenir istadenfor (i folge tuva saa er gaaver til andre og suvenirer er til ein sjolv :)). Ho dama var skikkelig festlig, spes var det fascinerande at ho eigentleg var finsk, men snakka flytande svorsk. Kvar sommer bor ho i Kambodsja og kvar regntid reiser ho til Finnmark for aa jobbe. Merkelig ja? Eg klarte dessuten aa knuse ein oredobb, saa daa fekk eg og ein demonstrasjon paa korleis ho jobber, free of charge ;p
Hurra! Endeleg kunne vi sove til vi ikkje lenger orka. Merkelig nok saa har eg og Tuva nokonlunde samme sovnrytme no, noko som igrunn er veldig fint. Husker daa vi reiste til Portugal i 2005 og eg holdt paa aa do paa meg av sovnmangel mens ho putra og snorka gode 8timer kvar natt. Vel, det var kanskje ein viss fare for at Tuva ogsaa kom til aa do, sakte kvelningsdod av ei pute… Sovnmangel skaper monster, saa best aa sove ut no desse dagene mens vi kan.
Det einaste aberet no for tida er Vietnam. Vi fekk nylig nyss om at heile Vietnam stopper opp minst 1 veke under kinesisk og vietnamesisk nyttaar. Tilfeldigvis er desse dagene samtidig, den 13. februar. Og mandag 15. var dagen vi hadde tenkt aa dra inn. Viss ikkje vi gjer det saa detter heile reiseplanen i knas. Pluss at vi har gleda oss til aa dra dit sjolvsagt. Bade i Nha Trang, skaffe skreddersydde kle i Hoi An, baattur i deilige Ha Long Bay. Nei, vi berre maa ta sjansen paa at det skal gaa bra og at vi ikkje blir stranda ei heil veke i Ho Chi Minh (for daa maa vi hoppe over nokon av desse tingene). Heldigvis blei vi lettere til sinns etter nokon timar paa deilige Otres Beach! Nok ein straalande dag med kem-gidder-aa-telle grader. Kambodsja er merkelig frodig og gront for saanne temperaturar eigentleg. Skog og palmer overalt. Til og med litt gras her og der. Ikkje noko som dei solsvidde middelhavslanda (ikkje at eg har vore ved saa mange av dei daa, men). Resten av dagen gjekk med til forhaandsbooking av hostel og bussreise og fly ut av Hanoi, altfor masse mas og stress. Vietnam har saa langt vore eit skikkelig gnagsaar! Haaper virkelig det blir bra der (i allefall ikkje saa ille som alle vi har moett til no seier).
Ja, vel, NOK ein dag med vekkerklokke. Denne gongen for aa forlate kakkerlakk-reiret (okei daa, vi saag berre den eine, men han har vel brodre vel?) og flytte inn paa eit *hotell*, med alt mulig greier som varmtvatn, a/c, kjoleskap, gratis vannflaske kvar dag som kan puttes inn i kjoleskapet ooog: toflar! Ikkje nokon badekaape, men toflar er ikkje saa verst det heller. Berre eitt par toflar daa, sidan det tydeligvis er eit ettmannsrom, men senga er minst 180 cm breid, saa vi har ikkje noko problem med aa dele. Prisen er ikkje saa verst heller, berre 5$ meir enn paa forrige plass. Mulig at den gode prisen er resultat av ein liten oversettelsesfeil, men saann er det naar arbeidsstokken ikkje kan engelsk (karaoke paa tv derimot er dei gode paa, det er fast innslag i resepsjonen kvar ettermiddag).
Tuva venter spent paa frukost hos RomeoEg og tjommisen vaar hos Romeo, Lee Lee
Saa etter flytting, deilig og billig frukost hos Romeo (samme billige plass som i gaar) saa var det avgaarde paa leigde syklar til Otres beach. Strengt tatt var vi berre 200 m fraa stranda i utgangspunktet, men Otres skulle visst vere best. Den var iaffal skikkelig bra. Veldig lite folk og forholdsvis faa selgerdamer. Vi endte likevel opp omringa av ein gjeng av dei, med hard pruting paa voksing av leggar (etter hoflig avslag paa tilbud om massasje, pedikyr, manikyr, armband etc). Dei har ein kjempemorsom teknikk her som egentlig ikkje er voksing, men minner mest om epilasjon, berre med sytraad! Passa paa aa laere meg teknikken saa det skal eg teste ut :)
I tillegg til nye best friends paa Romeo blei vi kjent med ein globetrottande businessmann fraa USA over ein Angkor-oel igaar. Vi avtalte aa motes paa stranda idag, og saa viste det seg at han har drevet mykje med segling paa meir eller mindre profesjonell basis. Saa han tok oss med paa tur i ein Hobie Cat, noko som var skikkelig artig! Eg satt fremst og var bolgebrytar, men vatnet her er saa varmt at det er som aa sitte i badekar, saa det var ikkje akkurat noko problem :) Ah, nevnte eg dei fine strendene her? Nydelige! Dei er lange, men ikkje saa breide, til gjengjeld saa er det langgrunt her og ikkje eit snev av verken stein eller tang. Akkurat saann eg liker det!
Nok ei natt med vekkerklokka satt paa altfor tidleg, fekk berre saavidt gulpa i oss omeletten til frukost for vi matte komme oss til bussen kl 7. Overraskande nok saa kom vi fram til beach resort-byen Sihanoukville etter berre 4 timar koyring, 1 time for skjema! Klager ikkje paa det akkurat. Hadde ikkje faatt bagasjen ut av bussen for vi var omringa av orten ulike transporttilbud. Viser seg at her saa er det saakalla moto som er tingen, det vil seie aa sitte bakpaa scooter. Vi hadde jo tidlegare blitt enige om aa aldri sitte paa med ein saann punktum, heilt til vi fekk hoyre at tuktuk her koster $6! Berre fordi det er ein antydning til bakke paa veg fraa busstasjonen til hostell-omraadet liksom?! Ikkje eingang slagordet paa plakaten til bildrosjemannen fekk oss til aa godta prisen “Life is worth more than money”… Saa det blei moto til $1 paa oss :p
Vi sjekka inn paa hostel med bungalow, noko som hortes forlokkande ut i guideboka, men som var ein orliten skuffelse. Jada, det var ei trehytte med veranda, men den var ikkje akkurat myggtett, ei heller med varmtvatn (sjolv i denne varmen saa kan det bli ein kald dusja altsaa), men verst av alt var mangelen paa a/c! Trudde vi… Kakkerlakken viste seg aa verre enno litt verre…
Uansett, Sihanoukville virker aa vere ein veldig rolig avslappa by, det er i allefall ikkje noko problem aa krysse gata med tanke paa trafikken. Den er i startgropa til skikkelig turistifisering, noko vi ser av at det er fleire hostell og restaurantar enn det er mopedar. Vi fann oss no lett ein trivelig lokal khmer-restaurant der vi spiste grilla barracuda med potetar (visstnok har dei potet i kambodsja og!). Namnam! Tuva syns det minna om tunfisk, men eg holder ein knapp paa kotelett (har blitt litt lei av aa berre spise kylling no ja). Godt var det no, spesielt for berre usle 18 kr. For ikkje aa snakke om veldig trivelig vertskap! Sukk, for eit folkeslag :)
No har vi vore 1 veke paa reisefot, berre 5 veker igjen. Men det foles som om vi har reist i evigheiter allerede. Idag reiste vi fraa Siem Reap, litt trist, det var ein veldig fin plass med hyggelige folk. Vi tok bussen til hovedstaden Phnom Penh, 5 timar VIP-buss, visstnok. Ikkje veit eg, den blei jo fylt opp med ein del lokale folk og til og med to munkar. Litt stil hadde den no daa. Fekk ei flaske vatn, den hadde do (rett nok maatte ein forst krype gjennom ei 1m hog dor) og saa var det film paa tv. Det vil seie, dei spelte av Kambodsjisk karaoke :D Ganske artige greier faktisk!
Eniveis, vi kom oss no fram og fekk funne oss eit rom paa hostel, 15$ med a/c. Ikkje superbillig, men saalenge Tuva syns det er greit (ho passer paa pengepungen) saa syns eg og det :) Vi var egentlig veldig negativt innstilt til aa komme hit, vi booka jo buss videre allerede i morgon, for vi har hort at veskenapping og aggressiv tigging er mykje utbredt her. Men i dei gatene vi har gaatt saalangt (for aa finne khmer-mat, namnam) saa har det vore ingenting saant. Alle selgarane og tuktuksjaaforene gir seg med eingang vi seier nei takk, saa lenge vi gjer det med eit smil. Det er derimot ganske skittent her og kanskje litt meir skumle gatekryssingar. Omraadet vi bor i virkar dessutan litt kjedelig, utan fine markeder og andre saanne turistgreier, saa vi er ganske keene paa aa ikkje bruke for masse tid her. Tida skal vi bruke paa stranda! Starting from tomorrow… Ser det er meldt nydelige 28 grader i Sihanoukville (og -8 i oslo ;) saa det blir deilig!
Ps, for dei som savner bilder saa har eg hatt litt problem med aa faa lagt ut. Har eit eksperiment i tankane, maa berre finne ein nettkafe med litt mindre rumpedaarlig inet og pcar. Sukk. Egentlig saa er vel det nesten det som er mest uland her saalangt! Skal ikkje klage altsaa (dopapir er nemlig utbredt).
Nok ein gong var det tidlig opp (sovnunderskudd er saalangt stikkord paa turen), men denne gongen for aa skifte hostel til eit i sentrum. Det vi bodde paa var berre litt for usentralt og dyrt (sjolv om det var hyggelige folk og deilig basseng). Ein tuktuk-tur seinare var nytt hostell fiks og vi hadde faatt leigd oss syklar (som saag ut til aa synge paa siste verset).
Klokka 11 var vi paa veg til Angkor igjen, denne gongen for egen maskin. Det blei mange halloer og nestenfall av energisk vinking til folk langs vegkanten, kjempehyggelig! Ein anna ting som er spesielt for Kambodsja (her i nordvest i allfall) er at det er paddeflatt! Saa sykling er overhodet ikkje noko problem her. Den einaste bakken vi traff paa var opp og ned over ei bru… Superbedagelig tempo og deilig med vind i haaret.
Vi drog forst tilbake til Angkor Wat, fordi eg lovde igaar aa komme tilbake og kjope ein suvenir av ho veldig sympatiske jenta som ville ha huden min (og pengane daa saaklart). Ho blei saa kjempeglad daa ho saag oss! “You a verri good person, come back like you promise”. Etter litt pruting og prating saa kjopte eg ein 7$ Buddha (evt bodhisatwa? kem veit) i suvenir til mamma (sorry, den er tre og ikkje i gull, men den har gaatt til ein god sak, nemlig profitt til ho jenta med hjerte av gull!)
Saa var det aa sykle videre langs asfalterte, heiltheilt flate landevegar med skog paa alle kantar. Stoppa ved eit par ruinar som vi ikkje saag igaar, men saa innsaag vi at klokka var blitt 4 allerede, og sola gaar ned 6 (og det var ikkje akkurat lykter paa skranglesyklane vaare…). Vi flaut veldig fint sammen med dei lokale i trafikkbiletet, (noko kaotisk men totalt uagressiv trafikk her!) men det er like greit a ikkje utfordre skjebnen.
Saa det var pedal to the medal, iallefall saa langt ein kan sei det om ein 1-girs sykkel med korg paa styret. Problemet var berre at vi var ikkje halvvegs eingong paa den (daa vi tenkte over det) 42km (fortito kilometer) lange ruta vaar! Maatte hoppe over minst to veldig fine ruinar og berre trakke paa. Men vi rakk det! Kom fram til hostellet rett for sola gjekk ned. Baade vi og sykkel kom fram i ein heil bit. Rett nok hadde turen sin pris: Generelt utslitt kropp og sinn og antakeleg permanente sykkelseteavtrykk i rumpa.
Neste no er eitt dogn i Phnom Penh for vi drar til Sihanoukville, den offisielle beach resorten i Kambodsja. Jei :)
